En Defensa do Tribunal Constitucional

Primeiro de todo unha modificación respecto a hora e lugar da comida post-congreso de Converxencia XXI:

"Restaurante Santa Isabel, rúa das Galeras, 15, Santiago de Compostela. Tel. 981-575-964
O Menú será:
1º Prato: paella.
2º Prato: tenreira asada
Bebida: refrescos, cervexa, viño da casa
Café
Prezo: 15 €
Hora comida 14h."

Dado que o congreso é maña non podía agardar ata o mercorés que é o día dos anuncios.

E agora unha breve reflexión para por fin a semana sobre o Estatut. NON me gusta a sentenza pese os meus coqueteos con UPyD, nin creo que sexa bo fíar no devandito tribunal como xa dixen noutro tempo.Porén as criticas que se verteron sobre o tribunal foron excesivas no senso de que este limitouse a cumplir a súa función. Podense introducir todas as matizacións que se queiran sobre se un tribunal cos mandatos de moitos dos seus membros caducados estaba lexitimado para ditar a sentenza ou non. O que si é certo é que desde o punto de vista legal estaba perfectamente capacitado para facelo e fixoo. En calquera sistema politico a lexitimidade so ten importancia no momento constituinte que establece a orde e legalidade das intitucións. Unha vez pasado ese momento se as institucións manteñen esa orde e legalidade o debate sobre a lexitimidade non deixa de ser unha mera cuestión moral ou de pataleta infantil dependendo dos argumentos empregados.

A outra gran cuestión: pode o tribunal imporse a vontade popular? Ten unha resposta afirmativa. De feito esa é a súa función básica: evitar que a vontade popular directa a través da rúa, ou indirecta a través do parlamento derrube a orde e as leis e derive na ditadura da maioría e na lexislación persoalizada. Non podemos estar felices cando o TC di o que nos gusta e cando di o que non queremos oír pasar a dicir que non vale e debe desaparecer. Un pouco de coherencia. Se realmente queremos depender so da nosa vontade debemos cambiar a orde vixente. E pode que a min me guste pouco esta e que sería moi feliz coa independencia, agora co que nunca estarei de acordo e coa mera imposición da maioría.

E con isto remata a semana do Estatut, a semana que ben comezo coa derradeira das semanas que teño planificada de antemán: a de caguemonos todos no BNG.

Tamén en Galizauberalles