Ramon Cabanillas

O luns pasado, 9 de novembro, cumprironse 50 anos do pasamento de Ramon Cabanillas. Podería dicir moitas cousas del, porén prefiro que sexa el mesmo quen nos fale.

¡En pe!

¡Irmáns! En pé, sereos,

a limpa fronte erguida,

envoltos na brancura

da luz que cae de riba,

o corazón aberto

a toda verba amiga,

e nunha man a fouce

e noutra man a oliva,

arredor da bandeira azul e branca,

arredor da bandeira de Galicia,

¡cantémolo-lo dereito

á libre nova vida!

Validos de traidores

a noite da Frouseira

á patria escravizaron

uns reises de Castela.

Comestas polo tempo,

xa afrouxan as cadeas...

¡Irmáns asoballados

de xentes estranxeiras,

ergámo-la bandeira azul e branca!

¡E ó pé da enseña da nazón galega

cantémo-lo dereito

a liberta-la Terra!

¡Irmáns no amor á Suevia

de lexendaria historia,

¡en pé! ¡En pé dispostos

a non morrer sen loita!

¡O día do Medulio

con sangue quente e roxa

mercámo-lo dereito

á libre honrada chouza!

¡Xa está o vento a bandeira azul e branca!

berremos alto e forte:

¡ A nosa terra é nosa!

Ramón Cabanillas, Da terra asoballada (1917)