Dicionario

Chegan novos tempos. Hai que adaptarse. Para encaixar mellor no próximo escenario, é imprescindible saber idiomas. Este blogue comeza aquí unha nova serie de entradas, abertas e ampliables, para entender a neolingua do futuro que xa está aquí.

Empezamos cunha lista de sinxelas expresións habituais traducidas do galego ao neoliberal. Moitas xa lle resultarán familiares: popularizáronse estes días, outras importáronse hai anos. Aí van:

Non diga “recesión”, diga “crecemento negativo”.
Non diga “recorte”, diga “aforro”.
Non diga “traballo”, diga “emprego”.
Non diga “patronal”, diga “organización empresarial”.
Aínda que é mellor que non diga “empresario”, diga “emprendedor”.
Non diga “garantido con fondos públicos”, diga “subvencionado”.
Non diga “privatizar”, diga “profesionalizar a xestión”.
Non diga “universal e gratuíto”, diga “café para todos”.
Non diga “servizo público”, diga “gasto”.
Non diga “fiscalidade regresiva”, diga “aforro para as familias”.
Non diga “abaratar o despedimento”, diga “facilitar a contratación”.
Non diga “convenio colectivo”, diga “rixidez nas relacións laborais”.
Non diga “os beneficios da banca”, diga “a tranquilidade dos mercados”.
Non diga que “o noso poder adquisitivo estivo por baixo das nosas necesidades”, diga que “vivimos por encima das nosas posibilidades”.
Non diga “universidade”, diga “viveiro adaptado ás necesidades do mercado laboral”.
Lembre que sindicatos e funcionarios non teñen “dereitos”, teñen “privilexios”.
E mentalícese; vostede non é “pobre”, é “clase media”.
Tampouco é “cidadán”, é “cliente”, “consumidor” ou “usuario”.
E non diga “foderse”, diga “adaptarse”.
A lingua neoliberal comparte raíces co idioma neocón. Tamén lle convén coñecer algunhas expresións coloquiais do neocón.

Non diga “violencia machista”, diga “violencia na contorna familiar”.
Ou substitúa “colexio privado”, por “centro educativo de libre elección”.
Este glosario irá medrando coas súas achegas. Moitas grazas.

Traducido deste outro dicionario

Tamén en Galizauberalles